< Nutka której warto posłuchać podczas czytania artykułu >
       Witajcie!
 Jak tam wasze postanowienia na ten kończący się rok 2016? Spełniły się? Ambitne plany zostały zrealizowane z rozmachem? Napisaliście serię opowiadań, książkę albo może przeczytaliście kilkadziesiąt pozycji  i to w dodatku dzieł z tak zwanej " wyższej półki "?
Jeśli tak to szczerze gratuluję i z nieskrywanym zachwytem podziwiam!
Czy są jednak wśród was tacy, którzy nic z tego nie dokonali? Ja zaliczam się właśnie do tego grona. Otóż szczerze powiedziawszy to nie miałem żadnych planów. Ot, totalny chillout, do wszystkiego podszedłem ze spokojem i wiecie co? Nie spodobało Mi się to... Przeczytałem niewiele pozycji ( bo kilkanaście ), pisałem również mniej aniżeli chciałem ( a samo chcenie nic nie da... ).
No ale dobrze przejdźmy do rzeczy.
Chciałbym przedstawić trzy najlepsze książki ( oczywiście oceny są subiektywne ) jakie udało mi się przeczytać w tym roku.

#3 " Wołanie Kukułki " Robert Galbraith aka * J.K. Rowling *
                                                                       
     To bardzo sprawny kryminał i mimo, że oparty na dość typowym schemacie to jako całość zaskakuje i mówiąc potocznie po prostu " wciąga " fabularnie w swoją wielowarstwowość.
Śledzimy tutaj losy Cormorana Strike'a, postaci nietuzinkowej i świetnie skonstruowanej z jak to mówią " barwną przeszłością " aczkolwiek jednocześnie tajemniczą i niezbyt przyjemną przez co postać jest dosyć ciężka psychicznie i tak też odbieramy cały świat przedstawiony w powieści.
Osobiście bardzo lubię akcję osadzoną w Wielkiej Brytanii, tu także się to sprawdza, gdyż opisy są zadowalające i napełniają wyobraźnię subtelnymi, dokładnymi nieco mrocznymi obrazami wielkiego miasta. Mamy tutaj przenikanie się dwóch światów, zwykłego codziennego życia przeciętnego obywatela ze światem wielkim elit. Wszystko przez śmierć pewnej supermodelki o imieniu Lula.
Wszystko wydaje się na pozór banalne, ale dzięki niebiosom najjaśniejszym książkę tę napisała sama J.K. Rowling więc wszystko jest wspaniale dopasowane i spakowane w złote pudełko w którym czeka na nas niesamowicie miła niespodzianka!
                                                                         

Nie... zaraz zaraz...czy aby na pewno?
To co mogę wam zagwarantować... na pewno nie będziecie się bać ( to znaczy jestem tego pewien w 95 procentach ), ale będziecie oczarowani. Fabuła bowiem tak jak to najczęściej ( bo nad czym ostatnio coraz częściej ubolewam - nie zawsze ) u mistrza bywa jest zbudowana z ogromną dokładnością i wnikliwością. To perfekcjonista. Jestem tego pewien, gdyż naprawdę ciężko zbudować tak rozległy świat, tak bogatą opowieść na takim skrawku ziemi jakim jest wyspa Duma Key ( brzmi złowrogo? ). Dostajemy jednorękiego malarza, który kiedyś... w poprzednim życiu jak to nie raz i nie dwa określa, miał obie ręce, mieszkał w dużym mieście i prowadził dobry biznes przynoszący wcale nie złe zyski. Jednak traf chciał, iż uległ wypadkowi, stracił żonę i żeby powrócić do choć połowicznej stabilności psychicznej wyjeżdża do dużego domu na prawie bezludnej wyspie.
                                                                         
                                                                                 
( Tutaj rozniosę jakże ciekawą wieść, iż podobno Dali jakiś czas na tej wyspie mieszkał -> oczywiście z przymrużeniem oka ). Tak więc obrazy są dziwne.
                                                                           
                                                                         
P.S. 2. Uważajcie na skojarzenia związane z serialem " Zagubieni ". Ja nie mogłem się od nich momentami odpędzić.

#1 " Uległość " Michel Houellebecq
Nie jestem w żadnym wypadku rasistą. Ani na tle rasowym, ani biologicznym, ani religijnym itp.
Myślę, że kwestia islamizacji Europy jest tak naprawdę nie państwowa, a indywidualna, zależna od postawy każdego z nas i w efekcie społeczna.
Mimo wszystko nie chcę jednak prawić o polityce a o książce. Otóż skończyłem ją... dziś. Rano. Zacząłem zaś wczoraj późnym wieczorem ( zasnąłem podczas lektury, ale to była czwarta nad ranem, a wstałem o siódmej tylko po to, by książkę jak najszybciej skończyć ). Jest jak to najprościej wyrazić... dojrzała.
Skupiamy się tu nie tyle na tym, że jest rok 2022 i wybory we Francji wygrywa Bractwo Muzułmańskie co wiąże się z szeregiem zmian, ale na postaci jednego człowieka. Francoisa wykładowce literatury na Sorbonie, który jest znawcą prozy Huysmansa.
Jest szanowany w swoim środowisku. Dobrze zarabia. Lubi alkohol i piękne kobiety oraz spokój.
                                                                           
Polecam.

Cóż... czas zakończyć me rozważania.
                                                                           

A Wy...? :)