Jesień nie jest moja ulubioną porą roku, ale zdecydowanie sprzyja ona czytaniu. Wiecie, kocyk, herbatka i dobra książka- czy można marzyć o czymś więcej? Ja osobiście nigdy nie robiłam TBR-ów, ale o dziwo, plan czytelniczy na jesień ustalił mi się sam. Mam trochę książek pozaczynanych, a kilka z nich to takie pozycje, które chcę poznać już od dawna. Nie ma ich dużo ze względu na to, że poza nimi muszę przeczytać też kilka lektur i są to raczej takie przyjemne pozycje, idealne na jesień. Zobaczcie sami.

Więzień nieba

Zaczęłam tę książkę już w lipcu, a potem jakoś przestałam. Ja i Zafon mamy dość dziwną relację. Ciężko jest nam się spotkać, ale jak już przyjdzie co do czego, to nie można nas rozłączyć. Ale jesteśmy na dobrej drodze do ponownego spotkania.

Opowieści z Narnii: Podróż wędrowca do świtu

Opowieści z Narnii tak sobie poczytuję, jak na nic innego nie mam ochoty. Jestem jakoś w połowie trzeciej części i mam nadzieję skończyć ją niebawem!

Najgorszy człowiek na świecie

Tą książkę wybrałam głównie z tego względu, że posiadam ją w wersji elektronicznej, a w ten sposób dużo wygodniej czyta mi się w szkole. Kompletnie nie wiem, czego się spodziewać, ale mam dobre przeczucia!

Chata

Tak naprawdę to wstyd mi, że nadal nie przeczytałam tej książki. Moja mama mówi mi o niej już od naprawdę długiego czasu i chyba wreszcie przyszedł ten czas, żeby zapoznać się z jej treścią.

Nędznicy. Tom 1

Nędznicy to książka, którą bardzo chciałam przeczytać już od dłuższego czasu. Wreszcie mam jej egzemplarz, co prawda pożyczony, ale najważniejsze, że w ogóle jest.

Światła września

To jest raczej taka ewentualną pozycja na tę porę roku. Nie spieszy mi się za bardzo z jej czytaniem, ale jeśli zostanie mi trochę czasu to właśnie za Światła września się zabiorę.

Freak City

Freak City czytałam już kiedyś, ale postanowiłam odświeżyć sobie ją nieco. Dwa lata temu bardzo mi się podobała, mam nadzieję, że teraz nie zmienię swojego zdania!

Dwa życia Kiki Kain

Pod koniec jesieni dam wam znać, czy udało mi się spełnić moje czytelnicze plany, a Wy koniecznie napiszcie, czy czytaliście którąś z tych książek i co Wy chcecie przeczytać w tej porze.

Mamy małżeństwo. Georgie i Neil. Georgie- główna bohaterka, Neil- jej obiekt westchnień, czyli to co zawsze. Georgie wystawia swoją rodzinę na rzecz pracy. Na święta zostaje w domu. Neil nie odzywa się do niej, nie dzwoni, nie pisze- nic. Dopiero kiedy Georgie dzwoni do niego ze starego żółtego stacjonarnego telefonu, Neil odbiera. Ale... nadal coś nie gra.

Już dawno nie czytałam takich książek jak Linia serc. Jakiś czas temu stwierdziłam, że to jednak nie do końca klimaty dla mnie, ale potrzebowałam czegoś lekkiego, co znów wbije mnie w wir czytania. Muszę przyznać, że udało się jej.
Z Rainbow Rowell miałam już do czynienia przy Eleonorze i Parku. Nie zachwyciła mnie wtedy, ale nie o tamtej książce będziemy rozmawiać.
Zanim zaczęłam usłyszałam od przyjaciółki, żebym się nastawiła, że początki są nudne. To była prawda. Naprawdę nie mogłam się przebić przez te pierwsze kilkadziesiąt stron. Zapowiadał się wtedy zwyczajny romans, nieszczęśliwa miłość i inne takie. Jednak to, co się stało w pewnym momencie postawiło tę książkę w zupełnie innym świetle. Jestem pewna, że zdecydowana większość czytelników w tym przełomowym momencie odłożyła książkę i zadała sobie pytanie: „Co właściwie się tu stało?”. Trzeba przyznać pani Rowell, że ta książka nie była przewidywalna. Do ostatnich stron nie miałam pojęcia, co może się wydarzyć.
Bardzo podobało mi się to, że autorka przeplatała teraźniejszość z czasami, kiedy Neil i Georgie dopiero się poznawali. Ja ogólnie bardzo lubię ten zabieg, a tutaj pozwolił on nam bardziej poznać bohaterów. Nie tylko głównych, ale też Setha, który, nawiasem mówiąc, był chyba moim ulubionym bohaterem. A co do Georgie i Neila... żadne z nich nie przypadło mi szczególnie do gustu. Ona jest kompletnym przeciwieństwem mnie, a on kompletnym przeciwieństwem faceta, z jakim chciałabym się spotykać. A przynajmniej Neil z przeszłości, bo tego czterdziestoletniego Neila właściwie nie poznajemy. On był taki, wiecie... z zewnątrz wydawał się ideałem, ale gdyby chcieć go poznać bardziej... Nie wytrzymałabym z nim ani jednego dnia.
Poza głównym wątkiem było też bardzo fajnie przedstawione małżeństwo Georgie i Neila. Znacie to, że mąż zarabia, a żona zajmuje się dziećmi? W pewien sposób zniewolenie, sprawienie kogoś całkowicie zależnym. Cóż, tutaj to się właśnie pojawiło, ale całkowicie na odwrót. Georgie pracowała, a Neil był kurą domową. Ona miała wrażenie, że on jej nienawidzi i wiecie co? Wcale bym się nie zdziwiła, gdyby tak właśnie było. Bo według mnie to najgorsze, co w ogóle może być. A co do innych bohaterów... pozostaje właściwie tylko rodzina Georgie, która, cóż, była świetna. Haether pokochałam od samego początku (powiedzmy, że razem z Sethem byli moimi ulubionymi bohaterami). Mama była taką typową mamą. Pomimo tego, że umawiała się z facetem w wieku jej córki i była dość przebojowa pozostawała mamą.
Rzeczą, która szczególnie mi się nie podobała, było to, jak autorka ominęła temat pracy. Georgie została w LA ze względów zawodowych, a tak naprawdę nie pracowała prawie wcale! Prawie nie chodziła do tej pracy, a jeśli już się tam pojawiła i tak nie pracowała. No i wątek związany z tym nie wyjaśnił się, a szkoda, bo bardzo mnie interesował.

Podsumowując, uważam, że ta książka była w porządku. Podobała mi się, jak na taką młodzieżówkę. Myślę, że dużą rolę ma tutaj ten element zaskoczenia. Chociaż muzę przyznać, że towarzyszyła mi również przy czytaniu ta malutka iskierka irytacji, bo bohaterowie zachowywali się tak, a nie inaczej.

6/10

Jeśli lubisz młodzieżówki, koniecznie przeczytaj Linię serc. A jeśli masz już za sobą tę książkę, a chcesz o niej podyskutować, zawsze jestem chętna. Napisz do mnie!