< Nutka której warto posłuchać podczas czytania artykułu >
       Witajcie!
 Jak tam wasze postanowienia na ten kończący się rok 2016? Spełniły się? Ambitne plany zostały zrealizowane z rozmachem? Napisaliście serię opowiadań, książkę albo może przeczytaliście kilkadziesiąt pozycji  i to w dodatku dzieł z tak zwanej " wyższej półki "?
Jeśli tak to szczerze gratuluję i z nieskrywanym zachwytem podziwiam!
Czy są jednak wśród was tacy, którzy nic z tego nie dokonali? Ja zaliczam się właśnie do tego grona. Otóż szczerze powiedziawszy to nie miałem żadnych planów. Ot, totalny chillout, do wszystkiego podszedłem ze spokojem i wiecie co? Nie spodobało Mi się to... Przeczytałem niewiele pozycji ( bo kilkanaście ), pisałem również mniej aniżeli chciałem ( a samo chcenie nic nie da... ).
No ale dobrze przejdźmy do rzeczy.
Chciałbym przedstawić trzy najlepsze książki ( oczywiście oceny są subiektywne ) jakie udało mi się przeczytać w tym roku.

#3 " Wołanie Kukułki " Robert Galbraith aka * J.K. Rowling *
                                                                       
     To bardzo sprawny kryminał i mimo, że oparty na dość typowym schemacie to jako całość zaskakuje i mówiąc potocznie po prostu " wciąga " fabularnie w swoją wielowarstwowość.
Śledzimy tutaj losy Cormorana Strike'a, postaci nietuzinkowej i świetnie skonstruowanej z jak to mówią " barwną przeszłością " aczkolwiek jednocześnie tajemniczą i niezbyt przyjemną przez co postać jest dosyć ciężka psychicznie i tak też odbieramy cały świat przedstawiony w powieści.
Osobiście bardzo lubię akcję osadzoną w Wielkiej Brytanii, tu także się to sprawdza, gdyż opisy są zadowalające i napełniają wyobraźnię subtelnymi, dokładnymi nieco mrocznymi obrazami wielkiego miasta. Mamy tutaj przenikanie się dwóch światów, zwykłego codziennego życia przeciętnego obywatela ze światem wielkim elit. Wszystko przez śmierć pewnej supermodelki o imieniu Lula.
Wszystko wydaje się na pozór banalne, ale dzięki niebiosom najjaśniejszym książkę tę napisała sama J.K. Rowling więc wszystko jest wspaniale dopasowane i spakowane w złote pudełko w którym czeka na nas niesamowicie miła niespodzianka!
                                                                         

Nie... zaraz zaraz...czy aby na pewno?
To co mogę wam zagwarantować... na pewno nie będziecie się bać ( to znaczy jestem tego pewien w 95 procentach ), ale będziecie oczarowani. Fabuła bowiem tak jak to najczęściej ( bo nad czym ostatnio coraz częściej ubolewam - nie zawsze ) u mistrza bywa jest zbudowana z ogromną dokładnością i wnikliwością. To perfekcjonista. Jestem tego pewien, gdyż naprawdę ciężko zbudować tak rozległy świat, tak bogatą opowieść na takim skrawku ziemi jakim jest wyspa Duma Key ( brzmi złowrogo? ). Dostajemy jednorękiego malarza, który kiedyś... w poprzednim życiu jak to nie raz i nie dwa określa, miał obie ręce, mieszkał w dużym mieście i prowadził dobry biznes przynoszący wcale nie złe zyski. Jednak traf chciał, iż uległ wypadkowi, stracił żonę i żeby powrócić do choć połowicznej stabilności psychicznej wyjeżdża do dużego domu na prawie bezludnej wyspie.
                                                                         
                                                                                 
( Tutaj rozniosę jakże ciekawą wieść, iż podobno Dali jakiś czas na tej wyspie mieszkał -> oczywiście z przymrużeniem oka ). Tak więc obrazy są dziwne.
                                                                           
                                                                         
P.S. 2. Uważajcie na skojarzenia związane z serialem " Zagubieni ". Ja nie mogłem się od nich momentami odpędzić.

#1 " Uległość " Michel Houellebecq
Nie jestem w żadnym wypadku rasistą. Ani na tle rasowym, ani biologicznym, ani religijnym itp.
Myślę, że kwestia islamizacji Europy jest tak naprawdę nie państwowa, a indywidualna, zależna od postawy każdego z nas i w efekcie społeczna.
Mimo wszystko nie chcę jednak prawić o polityce a o książce. Otóż skończyłem ją... dziś. Rano. Zacząłem zaś wczoraj późnym wieczorem ( zasnąłem podczas lektury, ale to była czwarta nad ranem, a wstałem o siódmej tylko po to, by książkę jak najszybciej skończyć ). Jest jak to najprościej wyrazić... dojrzała.
Skupiamy się tu nie tyle na tym, że jest rok 2022 i wybory we Francji wygrywa Bractwo Muzułmańskie co wiąże się z szeregiem zmian, ale na postaci jednego człowieka. Francoisa wykładowce literatury na Sorbonie, który jest znawcą prozy Huysmansa.
Jest szanowany w swoim środowisku. Dobrze zarabia. Lubi alkohol i piękne kobiety oraz spokój.
                                                                           
Polecam.

Cóż... czas zakończyć me rozważania.
                                                                           

A Wy...? :)

"Bóg nie sprawdza obecności w niedzielę (...) Bóg sprawdza obecność każdego dnia"

"– Nienawidzę cię – powiedziałem cicho.
– Kocham cię – odszepnął głos"

"Czasem najtrudniejsza część podróży to uwierzyć, że jesteś jej wart"

 9/10

ULUBIENIEC TYGODNIA

W tym świątecznym czasie polecam Wam kolędy w wykonaniu Studia Accantus!

Śnieg, czyli książka, którą pokochałeś, ale potem jednak nie dokończyłeś

Bałwan, czyli książka, którą może przeczytać cała rodzina

Święta, czyli książka, która sprawia, że jesteś szczęśliwy

Mikołaj, czyli książka, którą chciałbyś dostać pod choinkę

Śnieżka, czyli książka, która złamała ci serce

Sanki, czyli książka, którą pokochałam w dzieciństwie

Mróz, czyli książka, którą cię zawiodła

Miałam wielkie nadzieje odnośnie trzeciej części Klątwy Tygrysa, bo dwie poprzednie części mnie zachwyciły. Wyprawa była jednak nudna, przewidywalna. Bardzo się na niej zawiodłam.

Jakie książki wy przypasowalibyście do tych kategorii? Zgadzacie się w którejś ze mną?

ULUBIENIEC TYGODNIA

Już od kilku dni towarzyszy mi ta świąteczna piosenka w wykonaniu Pentatonix i mam wrażenie, że to właśnie z nią będę kojarzyć tegoroczne święta.

Patrząc za okno chyba każdy może zauważyć, że jesień dobiega powoli końca. A szkoda, bo w tym roku, tą pora nie była aż tak zła. Ale nie przejmujmy się tym zbytnio, zima też będzie super.
Jeśli chodzi o czytanie, jestem z siebie bardzo dumna.

PODSUMOWANIE 

Jestem w trakcie:

ZIMOWE PLANY

Świąteczny sweter

Jest to książka, którą kupiłam w czerwcu z myślą o lekturze na święta. Przez pół roku kusiła mnie, stając na półce, ale teraz wreszcie nadszedł ten czas!

Wszystko, co lśni

Miałam już dwa podejścia do tej książki. To nie tak, że mi się nie podobała, wręcz przeciwnie- była świetna. Jej grubość jednak mnie trochę przerażała, nie mogłam jej nigdzie zabrać, a ja kocham czytać poza domem. Teraz jednak będę miała dużo czasu, bo przed nami święta, a potem ferie zimowe, więc mam nadzieję, że wreszcie uda mi się ją skończyć.

Opowieści z Narnii

Chciałabym przeczytać wszystkie części, które jeszcze mi zostały, czyli te od czwartej do siódmej. Mam nadzieję, że znajdę na to czas!

 Ślady

O mały włos zapomniałabym o tej książce! Czekałam na nią już od dawna, a kiedy zobaczyłam ją na stoisku z książkami w Biedronce, nie mogłam przejść obojętnie. Podejrzewam, że to będzie jedna z pierwszych pozycji, z którymi zapoznam się w ciągu tej pory.

To chyba wszystkie książki, na których przeczytaniu zależy mi najbardziej. W połączeniu z tymi, których nie zdążyłam przeczytać jesienią, jest ich w sumie jedenaście. Sporo, ale zima jest przecież długa!
A co wy zamierzacie czytać zimowymi wieczorami? Macie jakieś plany?

Rok po śmierci Armanda Sauvelle, jego żona dostaje nieoczekiwaną ofertę pracy u ekscentrycznego wynalazcy i fabrykanta zabawek. W tym celu przeprowadzają się do Domu na Cyplu w Błękitnej zatoce. Kobieta ma zostać ochmistrzynią w rezydencji Lazarusa Janna. Niedługo po ich przyjeździe w miasteczku zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Wkrótce okaże się, że mamy do czynienia z czymś więcej niż tylko  realizmem.

Zabierając się za tę książkę, kompletnie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Nie przeczytałam nawet opisu z tyłu. Z początku byłam trochę zagubiona i nie mogłam się wbić w tą historię, jednak myślę, że to trochę dlatego, że wciąż miałam kaca książkowego po Beatrycze i Wergilim. Światła Września były jednak idealnym lekarstwem.

Styl Carlosa Ruiza Zafona był, cóż, jak to styl Carlosa Ruiza Zafona, bardzo lekki. Ja ogólnie nie przepadam zbytnio za tajemnicą i lekkim dreszczem w książkach, jednak tutaj było to wszytko napisane w taki sposób, że aż chciało mi się czytać. Jednak można uznać to też za minus, bo ta książka była tak krótka, że kiedy zaczynałam wciągać się w akcję, ona się po prostu skończyła. Była za krótka. Lecz poza tym nic nie mogę jej zarzucić.
Zafon po raz kolejny wprowadził czytelnika w świat zagadek. Znów pozwolił nam razem z bohaterami poznawać tajemnicę, tym razem starej rezydencji Cravenmoore i jej właściciela Lazarusa.
Głównymi bohaterami tej historii są członkowie rodziny Sauvelle: Simone, Irene i Dorian. To wokól nich kręci się główny wątek. Tajemnicze moce, ukryte w Cravenmoore, ujawniają się dopiero po ich
przybyciu. A jak oni próbują sobie z tym poradzić? Dorian, najmłodszy dyn Simone, wydaje się bardzo odważnym dzieckiem. Nie boi się wyjść sam do lasu w nocy, mimo dziwnych rzeczy, które się w nim działy. Skradł moje serce, pomimo, że czasem robił niemądre rzeczy. Był przecież tylko dzieckiem. Irene i Simone były dla mnie raczej neutralne, nie wyróżniały się niczym. Za to bardzo polubiłam Hannah, pracownicę w rezydencji, oraz jej kuzyna Ismaela. Irene i Ismael stanowiliby naprawdę fajną parę, szkoda, że autor nie rozwinął tego wątku w większym stopniu.
Jeśli chodzi o samą historię, ona również mnie zachwyciła. Czytałam z zapartym tchem, nie mogłam się oderwać. Trzymała mnie w napięciu przez praktycznie całą długość. Zafon po raz kolejny mnie nie zawiódł!

8/10

W tym tygodniu wróciłam do jednej z moich ulubionych piosenek Passengera. Polecam wam jej posłuchać. Jest przepiękna.